Boek: Het licht van de zee van M.L. Stedman

Als je het boek ‘Het licht van de zee’ gaat lezen, moet je tissues kopen! Aan het einde heb ik namelijk tranen met tuiten gehuild. Terwijl ik het boek eigenlijk na een paar bladzijdes al aan de kant wilde leggen, omdat het verhaal me niet raakte.

Het licht van de Zee – M.L. Stedman.
Het is 1926 en Tom en Isabel Sherbourne bemannen een afgelegen vuurtoren voor de kust van Australië. Het is een eenzaam leven voor het jonge, ongewenst kinderloze stel. Tot er na een storm in april een reddingsboot aanspoelt met twee mensen erin: een dode man en een springlevende baby. In de wetenschap dat het nog zes maanden duurt voordat hun aflossing zal arriveren, begraaft Tom de man en ontfermt zich over de baby, een meisje. Al snel krijgt Isabel een sterke band met haar. Ze haalt Tom over te doen alsof het hun kind is, maar door deze leugen komt hun relatie onder druk te staan. De spanning neemt nog verder toe wanneer ze terugkeren naar het vasteland. Daar worden ze geconfronteerd met een wanhopige vrouw op zoek naar haar dochtertje…

Mijn mening. 
In ’t begin wordt de geschiedenis van Australië beknopt weergegeven. Met name het dorp waar het verhaal zich afspeelt. Voor mij was dit té abstract en de schrijfster ging naar mijn idee te diep in op kleine feitjes, té kleine feitjes. Ik wilde juist naar de kern van het verhaal!

Daarna volgden bladzijdes die voor mijn gevoel niet chronologisch waren opgebouwd. Het boek bestaat uit drie delen waarin met name deel één van de hak op de tak sprong. Niet alleen qua verhaallijn, maar ook qua personages. Het verhaal liep niet vlot. Hierdoor vond ik ’t soms moeilijk te volgen en te begrijpen.

MAAR, ..! Halverwege het boek krijgt het verhaal een enorme wending! Er komt een chronologische opbouw in en het is een stuk minder verwarrend. De biologische moeder van de baby komt meer in beeld. Haar personage en gevoelens worden heel mooi weergegeven. Ook de emoties en gevoelens van Tom en Isabel worden veel sterker weergegeven. Men komt erachter dat het meisje wat bij Tom en Isabel woont, niet van hen is…Het werd een emotioneel verhaal waarbij ik wat tranen heb gelaten.

Eén van de mooiste zaken die me van dit verhaal is bijgebleven, is ‘vergeven’. ’t Leven draait om vergeven. Haten doe je iedere dag, maar vergeven maar één keer. Uiteindelijk kost vergeven je dan minder energie. Klinkt prachtig, nietwaar?

Welk genre lees jij graag? Laat het me gerust weten in een comment.

Volg mij via Bloglovin’ ~ Instagram